Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

Είδηση αφορμή...

~Εντοπίστηκε πτώμα σε παραλία δίπλα σε τουρίστα που είχε επιλέξει το νησί για τις διακοπές του.~

ΠΡΩΤΗ ΣΚΕΨΗ: «Πω πω δε θα ήθελα να ήμουν διακοπές και να μου συνέβαινε αυτό!»

ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ: «Δε θα ήθελα να αναγκαστώ να αφήσω το σπίτι μου, την πατρίδα μου, τις συνήθειές μου, να δραπετεύσω από τη χώρα μου δίνοντας όλα μου τα υπάρχοντα για να γλιτώσω από τη σφαγή και να καταλήξω, κατά την προσπάθειά μου να επιβιώσω αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες , πνιγμένος δίπλα σε έναν τουρίστα. Δε θα ήθελα να ήμουν εγώ αυτός που θα εγκατέλειπε με αυτόν τον τρόπο την οικογένειά του δίνοντας της το βάρος να συνεχίσει μόνη της. Δε θα ήθελα να ήμουν αυτά τα παιδιά που κοιμούνται με προσκέφαλο το πεζοδρόμιο, ούτε αυτά τα παιδιά που τα πρώτα τους βήματα τα κάνουν με γυμνά πόδια στα αγκάθια ενός πάρκου. Επίσης δε θα ήθελα να ήμουν αυτή η μάνα που αδυνατεί να προσφέρει στο παιδί της το καλύτερο παίρνοντάς του το ψωμί από το χέρι για να ταΐσει τους υπόλοιπους.  Δε θα ήθελα να ήμουν αυτή που μαυρίζει την εικόνα ενός νησιού ή μιας χώρας.»

Δε θα ήταν αυτή η επιλογή μου λοιπόν και προφανώς δε είναι επιλογή κανενός να φτάσει σε αυτή την κατάσταση.

Ας απαλλαγούμε από την νοσηρή πρώτη σκέψη που μας έτρεφε τόσα χρόνια κι ας κάνουμε μια δεύτερη «αγκαλιάζοντας» τον άνθρωπο σαν άνθρωπο και όχι σαν μετανάστη, μαύρο, άρρωστο, κατώτερο.  Η ανθρωπιά είναι το μόνο που μας απέμεινε…
 

Θα πει κανείς ρομαντικό... ίσως να το δοκιμάζαμε κι έτσι!


Κως, 2015



Continue Reading...

Followers

Instagramm

Follow The Author