Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

"ΤΑ ΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ", ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ






                                                                                                                     Τετάρτη, 25 Μαρτίου 2015


ΠΡΟΣ

 ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

Υπ όψιν
Υπουργού
Κ. Αριστείδη Μπαλτά

Αντιμετωπίσαμε πρόσφατα το φαινόμενο της ενδοσχολικής  βίας με μια τραγική κατάληξη. Δεν κατανοώ τον λόγο που το εκπαιδευτικό σύστημα δεν είχε προνοήσει, δεν είχε πληροφορηθεί για το φαινόμενο αυτό και δεν είχε λάβει τα μέτρα του.  Εγώ δε θα εκθέσω αυτό το θέμα νομίζω έχει πάρει το δρόμο του. Εγώ θα σταθώ ένα βήμα πριν με τα ακόλουθα ερωτήματα.

~ Ποια παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση;
~ Επιλέγονται με κάποια κριτήρια; 
~Ποια παιδιά έχουν δικαίωμα κοινωνικοποίησης;
~ Γιατί σε κάποια παιδιά απαγορεύουν το δικαίωμα στην εκπαίδευση; 

Θα σας παρουσιάσω ένα νησί  της Ελλάδας που ίσως δε γνωρίζετε γιατί αν γνωρίζατε η Μαρία τώρα θα ήταν στη Δευτέρα τάξη του Λυκείου. Θα καταλάβετε παρακάτω…

Οι Αρκοί είναι ένα νησί του Αιγαίου με 44 κατοίκους (απογραφή 2011). Η επιφάνεια του νησιού είναι 6,7 τετραγωνικά χιλιόμετρα και έχει μήκος ακτών 25 χιλιόμετρα. Διοικητικά ανήκει στον δήμο Πάτμου.
Οι Αρκοί ίσως είναι από τα λιγότερα διαφημισμένα νησιά της Ελλάδας. Πρόκειται για το μεγαλύτερο νησί από μία συστάδα μικρών νησιών στα βόρεια των Λειψών. Οι Αρκοί είναι ένα νησί αρκετά απομονωμένο με τους ελάχιστους κατοίκους του να ζουν στους δύο οικισμούς του νησιού - το λιμάνι και το Πάνω Χωριό. Το λιμανάκι βρίσκεται στο βάθος ενός ασφαλούς όρμου, στην είσοδο του οποίου υπάρχουν πολλές μικρές βραχονησίδες.

Σ’ αυτό το νησάκι πάνω λοιπόν αυτή τη στιγμή μεγαλώνουν 4 παιδιά, το ένα βρίσκεται στην ΣΤ’ Δημοτικού ενώ τα άλλα 3 θα  έπρεπε να βρίσκονται στις τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου. Με μια αφορμή που μου δόθηκε συνάντησα τα Χριστούγεννα αυτά τα παιδιά και κουβέντιασα για λίγο μαζί τους.
Η Μαρία ήταν 16 χρονών είχε αναλάβει την διαπαιδαγώγηση των μικρότερων αν και η ίδια πήγε μόνο μέχρι το Δημοτικό καθώς δεν υπήρχαν μεγαλύτερα τμήματα στο νησί. 

-Μαρία, δε σκέφτηκες να φύγεις από εδώ;
-Δεν μπορούσαν οι γονείς μου
-Και τι όνειρα έχεις; Τι θες να κάνεις όταν μεγαλώσεις;
-…….εεε εδώ
-Δε σκέφτεσαι κάπως τον εαυτό σου; Δε σκέφτεσαι να φύγεις από εδώ;
-…….εεε
-Με τα μαθήματα; Γιατί δεν προσπάθησες κάτι παραπάνω; Μέσο ιντερνέτ;
-Μ’ αρέσουν τα γράμματα, θα ήθελα να μάθω κάτι παραπάνω. Δεν ξέρω όμως τι πρέπει να κάνω. Έκανα αίτηση στο Υπουργείο αλλά δεν τη δέχτηκαν.


Αυτή ήταν η συζήτησή μου με τη Μαρία. Νευρίασα, θύμωσα, στεναχωρήθηκα, ένοιωσα ενοχές. Εγώ γεννήθηκα και ήξερα σχεδόν από την κούνια μου ότι θα πάω και Δημοτικό και Γυμνάσιο και Λύκειο και θα σπουδάσω, όπως και γίνεται. Εκείνη γιατί δεν μπορεί; Γιατί δεν την αφήνουν; Ποιος εμποδίζει ένα παιδί να ονειρευτεί; Να κάνει όνειρα για το μέλλον του; Η Μαρία δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει στη ζωή της. Λογικό! Θα έβοσκε κατσίκες όπως και οι γονείς της και θα έμενε στο νησί γιατί αυτά τα ερεθίσματα δέχθηκε. 

Γιατί κάποιος να είναι καταδικασμένος επειδή είχε την τύχη να γεννηθεί σε ένα άγραφο νησί του Αιγαίου;


Ξέρω σας θέτω πολλά ερωτήματα. Μπορείτε να τα καλύψετε όμως με μια κίνηση. Μπορείτε να δώσετε μια λύση. Υπάρχει και το διαδίκτυο, τα διαδικτυακά μαθήματα αλλά και κοντινά νησιά που μπορούν με τις κατάλληλες προϋποθέσεις τα παιδιά να ακολουθούν τα μαθήματα εκεί.
Είμαι η Ελένη Ντινώρη κατάγομαι από την Κω και είμαι διατεθειμένη να φέρω τη Μαρία στο σπίτι μου, να τη φιλοξενήσω προκειμένου να αποκτήσει αντίστοιχες γνώσεις με τις δικές μου. Γιατί εγώ στο σχολείο μου έμαθα ότι όλα τα παιδιά, όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα. Το σπίτι μου όμως δε χωράει και τα υπόλοιπα παιδιά γι’ αυτό και ζητάω την συμβολή σας. Παρόλο που δε θα έπρεπε να το ζητάω καν αλλά να είχατε προνοήσει και «επενδύσει» στην παιδεία.
Η μόρφωση, όπως ακριβώς μια εύφορη γη φέρνει όλα τα καλά. Σωκράτης 469-399 π.Χ.

Με εκτίμηση
ΕΛΕΝΗ ΝΤΙΝΩΡΗ

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ &ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ


 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Αυτή είναι μια απόφαση που πήρα μετά από λιγοστή σκέψη. Σ’ αυτά τα πράγματα θέλει να σκέφτεσαι λίγο και να πράττεις αρκετά. Ελπίζω ο Υπουργός να λάβει σοβαρά υπ όψιν του το θέμα και να προβεί άμεσα στη λύση του. Θέλω όταν ξανασυναντήσω τη Μαρία να μπορεί να μου μιλήσει για όνειρα…
  

Continue Reading...

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

ΕΚΑΝΑ ΚΙ ΕΓΩ BULLYING...






Ήμουν ή Τετάρτη ή Πέμπτη δημοτικού όταν ήρθε ένα μελαμψό κοριτσάκι με κατεβασμένο βλέμμα να μπει στο τμήμα μας. Είχε τις προσδοκίες που έχει κάθε παιδάκι που πηγαίνει σχολείο καθώς και όλα τα δικαιώματα του κόσμου να μάθει, να εκπαιδευτεί στα γράμματα. «Από εδώ η Μαρία» μας είπε ο δάσκαλος και την έβαλε να καθίσει με κάποια από τις ομάδες που είχαμε δημιουργήσει στο τμήμα. 

Την γνώριζα, ήταν ένα από τα παιδιά μιας οικογένειας, Βουλγάρικης καταγωγής, που είχε έρθει να μείνει σε ένα παλιόσπιτο κοντά στη γειτονιά . Μου έκανε εντύπωση γιατί σε εκείνο το σπίτι έμεναν γύρω στα 8 άτομα από όσο θυμάμαι. 

Στην αρχή ήταν όλα μια χαρά, μαλώναμε για το ποιος θα την έχει στην παρέα του. Αργότερα όμως βλέποντάς την να μην εκφέρει γνώμη και να την «πηγαίνουμε» όπου θέλουμε εμείς από το να χωριστούμε εμείς «οι παλιοί» φίλοι σε στρατόπεδα με νικημένο αυτό που θα έχει τη Μαρία, κάναμε όλοι μια ομάδα και αφήσαμε τη Μαρία στο απέναντι στρατόπεδο ΜΟΝΗ της. 

(Δεν μπορώ να πιστέψω πως κάναμε εμείς κάτι τέτοιο! Όταν σου δίνεται η ευκαιρία να αποτυπώσεις μια κατάσταση στο χαρτί, τότε μπαίνεις περισσότερο μέσα σε αυτήν. Είναι αρκετά θλιβερό να μπαίνω μέσα σε μια κατάσταση μετά από κάποια χρόνια και να αναλογίζομαι- αυτοκατηγορούμαι για αυτά που έκανα κάποτε και που αν μου δινόταν τώρα η ευκαιρία να τα ξαναζήσω θα τα έκανα εντελώς μα εντελώς διαφορετικά).

Η Μαρία έδειχνε χαρούμενη στην αρχή μέχρι που εμείς ξεκινήσαμε να τις φερόμαστε «απάνθρωπα», πράγμα που δεν μπορούσα να κρίνω τότε μπορώ όμως τώρα.  Δείχναμε να σιχαινόμαστε να ακουμπάμε την τσάντα της, τα πράγματα που ακουμπούσε εκείνη, να γελάμε όταν δεν μπορούσε να διαβάσει καλά και άλλες τέτοιες πράξεις.

Τότε δεν το καταλάβαινα, τώρα όμως μπορώ.

Η Μαρία έφυγε από το σχολείο μετά από ένα διάστημα και έτυχε να την συναντήσω τυχαία στον δρόμο μετά από δυο χρόνια περίπου. Η Μαρία είχε παιδί. Το παιδί είχε παιδί! Αυτή ήταν η κατάληξη αυτού του θύματος Bullying. Να ακολουθήσει μια ζωή όμοια με αυτή που έκαναν οι δικοί της. Ίσως και να μην ήταν επιλογή της. Ίσως και να ήταν. Εγώ πιστεύω ότι ήταν επιλογή κατά ανάγκη και όχι κατά βούληση. Εκείνη ήθελε να μάθει γράμματα, αν είχαμε διαφορετική συμπεριφορά ίσως να μάθαινε και να ξέφευγε από τη μοίρα των μεταναστών. 
Πολλές υποθέσεις, η ουσία μια. Η Μαρία ήταν θύμα ενδοσχολικής  βίας.
Γιατί τώρα μπορώ να το κρίνω; Γιατί τώρα μετά από μια δεκαετία μπορώ να καταλάβω ότι έκανα λάθος;

Θα πει κανείς μεγάλωσα. Ναι! Μεγάλωσα, άλλαξα σχολείο, γνώρισα νέους πολιτισμούς, νέους ανθρώπους, όλοι διαφορετικοί. Τότε όμως που ήμουν μικρή ποιος έπρεπε να μου μάθει πώς να αντιμετωπίζω το διαφορετικό; Πώς να το δέχομαι; Πώς να συνυπάρχω με αυτό;

Κατ' εμέ τον πρώτο λόγο ευθύνης έχει η οικογένεια, η πρώτη κοινωνία ενός παιδιού. Από εκεί παίρνει πολλά. Αλλά αν σκεφτούμε το δικό μου παράδειγμα την ίδια οικογένεια είχα τότε που ήμουν θύτης, την ίδια τώρα που μπορώ να με κρίνω. Αυτό που άλλαξε αισθητά ήταν η εκπαίδευση. 

Αυτό πρέπει να αλλάξει, το ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ! Να γεννήσει έτοιμους παιδαγωγούς, να μπορούν να διαχειριστούν τις δύσκολες καταστάσεις. Ποιος είπε ότι τα παιδιά είναι εύκολη υπόθεση;
Ποιος είπε ότι υπάρχουν μανάδες που γεννάνε νταήδες, και τσαμπουκαλεμένα  αγοράκια; Αυτά δε γεννιούνται, γίνονται. Ας ψάξουμε βαθύτερα κι  ας βρούμε τους υπαίτιους. Όχι για εκδίκηση, για αποφυγή!

Συγγνώμη Μαρία…

Continue Reading...

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Ο Κωνσταντίνος Θεοφανίδης μας παρουσιάζει την τέχνη του χειροποίητου υποδήματος!

Με οικογενειακή παράδοση στο χώρο των ανδρικών υποδημάτων για πάνω από τριάντα έτη. Ως υποδηματοποιός δεύτερης γενιάς, δραστηριοποιείται στο χώρο εδώ και μια δεκαετία. Με γνώση και εμπειρία που απέκτησε όλα αυτά τα χρόνια προσφέρει επί παραγγελία χειροποίητα αντρικά υποδήματα φτιαγμένα με μεράκι.

Επισκέφτηκα τον κ. Κωνσταντίνο Θεοφανίδη στο χώρος υποδοχής πελατών στη Θεσσαλονίκη και ξεκινήσαμε τη συζήτηση.



Τι σχέση έχει ο Τσαγγάρης με το δικό σας επάγγελμα;
Παλαιότερα υπήρχαν οι υποδηματοποιοί, ο τσαγγάρης έκανε τις διορθώσεις και τα μπαλώματα. Κάποιες εποχές πριν υπήρχαν μόνο οι υποδηματοποιοί τους οποίους μπορούσες να επισκεφθείς, να πάρουν τα μέτρα σου και να σου φτιάξουν το δικό σου παπούτσι. Με το πέρασμα τον χρόνων και την έντονη εμπορευματοποίηση του παπουτσιού χάθηκαν και πλέον έχουμε μείνει ελάχιστοι.
Η δουλειά που προσφέρω εγώ είναι όπως του παλιού ράφτη, βέβαια ράφτες σήμερα υπάρχουν περισσότεροι. Τι θέλω να πω, πως ξέρεις πως θα έχεις το υποδηματοποιό σου, ο οποίος θα ξέρει τα νούμερά σου, θα ξέρει τις προτιμήσεις σου και θα αποτυπώνει την προσωπικότητά σου πάνω στο παπούτσι σου. Έχω τέτοιους πελάτες.

Εσείς γνωρίζετε αρκετούς από αυτούς σήμερα;
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει άλλος που να φτιάχνει αντρικό χειροποίητο παπούτσι κατόπιν παραγγελίας στην Ελλάδα. Η δική μου η δουλειά όμως είναι βασισμένη στις ανάγκες του πελάτη και μόνο. Το κάθε παπούτσι είναι φτιαγμένο στα μέτρα του πελάτη έτσι ώστε το πόδι να βρίσκεται στο υγιέστερο περιβάλλον πράγμα πολύ σημαντικό που δεν λαμβάνεται υπόψη στα υποδήματα με μαζική παραγωγή.




Ποια η διαδικασία παραγωγής ενός υποδήματος;
Μετρώ το πέλμα του πελάτη. Βοηθώ τον πελάτη να επιλέξει την φόρμα (καλαπόδι) που επιθυμεί και του ταιριάζει. Σχεδιάζω το σχέδιο που επιθυμεί ο πελάτης ή επιλέγει από κάποιες έτοιμες προτάσεις. Στη συνέχεια, επιλέγω μαζί με τον πελάτη το δέρμα από το οποίο θα κατασκευαστούν τα υποδήματά του. Οι επιλογές είναι πολλές, ανάμεσα σε δέρματα από μοσχάρι ή κατσίκι, εξωτικά δέρματα ή ακόμα και κάποιο άλλο υλικό πέραν του δέρματος. Τέλος ο πελάτης έχει την δυνατότητα να επιλέξει τον τρόπο που θα κατασκευάσω τα υποδήματά του ανάμεσα σε τρεις διαφορετικούς χειροποίητους τρόπους κατασκευής.
Αξίζει να τονίσω ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του χειροποίητου παπουτσιού πως ύστερα από ένα χρονικό διάστημα, δεδομένου ότι ένα χειροποίητο παπούτσι είναι διαχρονικό και συνάμα ανθεκτικό, μπορεί ο κάθε πελάτης να το επισκευάσει εάν και εφόσον υπάρξει κάποια φθορά.

Σας έχει τύχει κάτι παράξενο;
Κατά καιρούς ναι, υπάρχουν και οι ιδιαίτεροι πελάτες. Εννοώντας με ιδιαίτερο γούστο. Έχω κάνει ζευγάρι παπούτσια διαφορετικού χρώματος. Πελάτης μου έχει ζητήσει πιο εκκεντρικά δέρματα όπως, από κροκόδειλο, φίδι και άλλα.

Πως κρίνεις τα παπούτσια του εμπορίου στην Ελλάδα του σήμερα;
Στην Ελλάδα λόγω της κρίσης η αγορά θεωρώ πως έχει έλλειψη από καλό παπούτσι. Το παπούτσι είναι ένα δύσκολο είδος στο οποίο αν θέλεις να στοχεύεις στην ποιότητα θα πρέπει να κάνεις σοβαρή επένδυση και τα περισσότερα μαγαζιά πλέον δεν το ρισκάρουν. Παλιά που υπήρχε κατανάλωση υπήρχε καλύτερη ποιότητα.

Οι νέοι προτιμούν τα χειροποίητα παπούτσια;
Έχω νέους πελάτες αλλά είναι λίγοι. Περισσότερο οι μεγαλύτεροι σε ηλικία που έχουν γνωρίσει αυτό τον τρόπο ένδυσης τα προτιμούν. Οι νέοι σήμερα δεν έχουν ταυτότητα στην ένδυση. Θα επιλέξουν αυτό που προτιμά η μάζα. Εγώ προσπαθώ να έρθω κοντά στους νέους, προσπαθώ να επαναφέρω και να τους μάθω τι θα πει χειροποίητο παπούτσι φτιάχνοντας εκτός από τα κλασικά και νεανικότερα σχέδια.

Από το εξωτερικό υπάρχει ζήτηση;
Υπάρχει αρκετή ζήτηση. Κυρίως με Αμερική δουλεύω. Έξω προτιμούν τα χειροποίητα παπούτσια αλλά δεν τα βρίσκουν. Κάποια χειροποίητα που υπάρχουν είναι σε υψηλές τιμές οπότε τα προμηθεύονται από εμάς. Μου έκανε εντύπωση όταν ένας πελάτης μου από το εξωτερικό μου ανέφερε ότι τα χειροποίητα παπούτσια τα δίνουν ως προίκα στις νεότερες γενιές, οπότε καταλαβαίνουμε ότι αποτελεί σημαντικό κομμάτι για την ένδυση και τον τρόπο ζωής τους το χειροποίητο παπούτσι.




Τι θεωρείς ως πρόβλημα του Έλληνα στην ένδυση;
Ο νεοπλουτισμός. Αυτός κάνει τους νέους κατευθυνόμενους και σε γενικότερη άποψη. Οι περισσότεροι νέοι θα επιλέξουν το brand, προτιμούν να δείξουν ότι φορούν κάτι καλό παρά να επιλέξουν κάτι που συνδυάζει ποιότητα και μοναδικότητα. Πάθαμε και μάθαμε όμως οι Έλληνες.

Υπάρχει μέλλον στη δική σας δουλειά;
Υπάρχει, κάθε χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των πελατών. Αυτό γιατί μαθαίνουν πια στο χειροποίητο.
Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες στο www.kwnstantinoshoes.gr.


Το παρον άρθρο έχει δημοσιευθεί και στο Site www.epixeiro.gr
 εδώ
Continue Reading...

Followers

Instagramm

Follow The Author